top of page
Schermafbeelding 2020-08-28 om 07.52.23.

Technologie & werk

Verhalen over hoe het werken verandert door technologie

Randstad zet technologie in voor de beste persoonlijke ervaring. Niet alleen Randstad werkt aan het integreren en toepassen van technologie, dat geldt voor vrijwel alle organisaties. Ter inspiratie interviewde Koos de Wilt ondernemers, bestuurders, een veilingmeester, een hoofdredacteur en een wetenschapper over de impact die technolgie heeft op hun organisatie of hun leven

De krant van de toekomst

Philippe Remarque, hoofdredacteur Volkskrant 

Het nieuwe kantoor

Eugene Sterken, CEO van Ahrend

Is kunstmatige intelligentie een brug te ver?

 

Bij alle ingrijpende technologische vernieuwingen zijn er altijd de voorstanders en tegenstanders. Voorstanders noemen zichzelf graag optimisten, een effectieve manier om de argumenten van de criticasters met één grote beweging van tafel te vegen. Toen de auto werd geïntroduceerd, hadden de zwartkijkers het immers volledig bij het verkeerde eind. Het bleek allemaal aanzienlijk minder gevaarlijk dan zij voorspelden. En de redenatie dat met het afschaffen van het paard de menselijke factor in gevaar zou komen, ging al helemaal niet op. Met de introductie van de mobiele telefoon ging het precies zo. Pessimisten die zich afvroegen wie er in godsnaam op zat te wachten om steeds bereikbaar te zijn, hadden het mis. En nu wordt een hevige discussie gevoerd over artificiële intelligentie. Is dit weer het volgende technologisch hobbeltje dat genomen moet worden? Of is er nu iets anders aan de hand?

 

‘De beschaving staat op het spel’

Interessant is dat er in dit geval een kritische noot komt uit onverwachte hoek. Niet van iemand die alles graag bij het oude laat, integendeel. Elon Musk is een van werelds machtigste techmannen. Hij richtte onder meer PayPal en Tesla op en heeft plannen om vanaf volgend jaar toeristen op reis te sturen naar de maan, met zijn nieuwe bedrijf SpaceX. Over kunstmatige intelligentie is hij echter sceptisch. Hij waarschuwt dat tussen 2030 en 2040 alle banen zijn overgenomen door machines. Meer concreet: in het jaar 2024 kunnen machines beter vertalen dan mensen, vanaf 2026 schrijven robots essays op middelbare schoolniveau niveau en in 2049 is een robot zelfs in staat een New York Times bestseller te schrijven. Nog zoiets: in 2053 kunnen we ook het uitvoeren van een operatie beter overlaten aan een machine dan aan een chirurg. Als we alles op zijn beloop laten, zo stelt hij, zullen robots de mens overvleugelen en de macht nooit meer teruggeven. De menselijke beschaving staat op het spel.

 

‘Mensenlevens kunnen worden gered’

Een andere succesvolle internetondernemer, Facebook-oprichter Mark Zuckerberg, denkt er heel anders over. Hij erkent dat techniek altijd op een goede en verkeerde manier kan worden gebruikt, maar kijkt vooral naar de voordelen. Zo kunnen we met kunstmatige intelligentie veel beter ziektebeelden diagnosticeren en zal ons autorijden veel veiliger worden. Ontwikkelingen die mensenlevens zullen redden. Ook hij weet waarover hij praat. Facebook-software kan bij iemand die Messenger gebruikt uitvinden wanneer mensen een taxirit of een marktplaats nodig hebben. Daarnaast traint Facebook zogenaamde chatbots om te onderhandelen, ze zouden dit nu al even goed kunnen als mensen.

 

Dat iemand als Zuckerberg een tech-optimist is, kun je verwachten. Opvallend is dat een andere, doorgaans zeer kritische visionair, de gerenommeerde auteur Nicholas Carr de toekomst tamelijk positief ziet. Hij pleit voor ‘human centred automation.’ In plaats van de mogelijkheden van de techniek steeds als uitgangspunt te nemen, zouden we de mens met zijn unieke talenten als kritisch denken, conceptueel vermogen en creativiteit weer centraal moeten stellen. Wanneer we daarbij slim gebruik maken van de voordelen van computers, kan volgens Carr het negatieve scenario worden omgekeerd. En krijgt ook deze keer de positief denkende mens weer gelijk.

Omgaan met disruptie

Boris Veldhuijzen van Zanten, serial entrepreneur

Technologie en beleggen

Karl Guha, CEO van Van Lanschot Kempen

Van_Lanschot_Kempen_logo.svg.png
douwe-lycklama.jpg

Digitaal zakendoen

Douwe Lycklama, adviseur digitale transformatie

Menselijke digitale veilingen

Berry Harleman, veilingmeester horloges bij Wikipedia 

De nieuwe fietsenhandel

Michiel Harmsen van Accell Nederland over robotisering.

De medische wereld

Marijn Pijnenborg internetondernemer in de medische wereld

De politiek en technologie

Barbara Baarsman hoogleraar Marktwerking en Mededingingseconomie

Paardenmestcrisis van 1894

Door technologie, door het internet, door mobile en door robots wordt wat wij verstaan onder arbeid compleet op zijn kop gezet. Niet alleen het simpele, repetitieve werk zal stukje bij beetje verdwijnen, er wordt zelfs gesproken over menselijke banen waar nu HBO’ers voor worden aangenomen. De consument stapt massaal over op het internet - uit gebruiksgemak, uit kostenoogpunt en omdat de spullen en diensten die via het internet worden aangeboden gewoon beter zijn. Geen traditionele business lijkt gespaard. Dokters worden vervangen door robots, journalisten worden niet meer fatsoenlijk betaald omdat de kranten niet meer worden gekocht en geen advertenties meer hebben en bankiers worden bij bossen ontslagen omdat het trucje dat banken doen door het internet wordt overgenomen. Gevolg is dat onze banen stukje bij beetje worden overgenomen door robots en computers. Apps en digitale platforms nemen de jobs over van mensen die achter kassa’s zitten, achter computers en in de dienstverlening. Hoe moet dit verder? Voor Randstad schrijf ik er op dit moment een boek over. Misschien is er een escape die we nooit hebben zien aankomen, maar er altijd is geweest. De geschiedenis laat immers zien dat het altijd anders loopt en dat de uitdagingen van de toekomst heel anders zijn dan we ons hadden voorgesteld.

 

--- Apps en digitale platforms nemen de jobs over van mensen die achter kassa’s zitten, achter computers en in de dienstverlening. Hoe moet dit verder? ---

 

Denk bijvoorbeeld eens aan de mensen die aan het werk werden gehouden door het feit dat personen en goederen ooit alleen maar werden verplaatst met paarden. In de negentiende eeuw was er al een druk stadsleven waar er nog geen auto’s rondreden, maar alleen paarden te zien waren. Steden waren door de eeuwen gegroeid van duizenden mensen naar honderdduizenden en soms wel miljoenen inwoners. En die wilden allemaal worden vervoerd. Dat was een enorme business voor mensen die niet alleen die paarden bereden, maar ook verhandelden, te eten gaven, die de paarden van ijzers voorzagen, die ze stallen gaven etc. En natuurlijk waren er heel veel mensen die de poep opruimden.

 

In eerste instantie klinkt het allemaal milieuvriendelijk, maar de enorme aantallen paarden in de steden zorgden voor enorm grote problemen. Niet alleen waren er veel verkeersongelukken - het aantal doden per verkeersgebruiker in 1900 lag ruim 75 procent hoger dan nu – er was ook enorm veel herrie op straat en er waren vooral heel veel paardendrollen. Het stonk altijd en het aantal vliegen en ziektes die de derrie overbrachten waren onwaarschijnlijk. Een stadspaard pieste elke dag minstens 1 liter urine en poepte daarnaast tussen de 7 en 15 kilo per dag. In New York bijvoorbeeld waren er eind negentiende eeuw zo’n honderdduizend paarden en dat resulteerde dus in een dagelijkse plas van 100.000 liter paardenurine en een berg van ongeveer 1.2 miljoen kilo paardenstront.

 

---Een journalist van de The Times voorspelde dat alle straten van Londen binnen vijftig jaar bedolven zouden zijn onder drie meter dikke laag paardenmest.---

 

Voorheen was er een mooie ecocultuur geweest van boeren die de drollen graag uitstrooiden over hun akkers, maar daar zat ook een plafond aan. Met deze enorme hoeveelheden paarden was er veel te veel om de landerijen te bemesten. Niemand kon er dus een droge boterham aan verdienen en de paardenpoep werd dus maar gedumpt op verlaten stukken grond in de stad waar metershoge bergen met stront te bewonderen waren, soms wel tot zo’n negen meter hoog. Gevolg was uiteindelijk de Grote Paardenmestcrisis van 1894. Een journalist van de The Times voorspelde dat, als men op dezelfde manier door zou gaan, alle straten van Londen binnen vijftig jaar bedolven zouden zijn onder drie meter dikke laag paardenmest. In 1898 was de paniek zelfs zo groot dat er een tiendaagse internationale conferentie werd belegd om de wereldwijde Paardenmestcrisis aan te pakken. De aanwezige mannen kwamen er niet uit en de conclusie was dat de problemen te groot waren en onoplosbaar. Toch kwamen de doemvoorspellingen van de journalisten niet uit, want binnen enkele decennia loste de crisis vanzelf op. In plaats van uitwerpselen werden uitlaatgassen de uitdaging en was iedereen de Paardenmestcrisis van 1894 al weer snel vergeten.

 

---Wij zien ook een figuurlijke berg stront op ons afkomen die alleen maar groter wordt.---

 

Wat heeft dit met onze tijd te maken? Wij in onze tijd krabben ons massaal achter onze oren waar het met ons naartoe zal gaan als technologie onze banen zullen opslurpen en hoe onze wereld er dan uit zal zien. Wij zien ook een figuurlijke berg stront op ons afkomen die alleen maar groter wordt. En geen mens heeft er eigenlijk een oplossing voor. Maar misschien is er hoop. Immers, steeds laat de geschiedenis zien dat zij haar eigen pad kiest, een pad dat we van tevoren niet hebben kunnen bedenken, maar dat achteraf zo logisch blijkt te zijn. Misschien zijn we die banen van vandaag tegen die tijd liever kwijt dan rijk en vergeten we totaal waarover we ons nu zo druk maken. Maar misschien mag de overheid ook wel een beetje organiseren...

Modern de weg vinden

Herbert Seevinck, managen partner van Mijksenaar

bottom of page